Rezonans magnetyczny w diagnostyce ortopedycznej i neurologicznej

Rezonans magnetyczny (MRI) to jedno z najdokładniejszych badań obrazowych, pozwalające na ocenę zarówno struktur kostnych, jak i tkanek miękkich. Jest szeroko wykorzystywany w diagnostyce ortopedycznej i neurologicznej, ponieważ umożliwia wczesne wykrycie urazów, stanów zapalnych czy zmian nowotworowych. Dzięki swojej nieinwazyjności i wysokiej rozdzielczości obrazów stanowi podstawowe narzędzie w planowaniu leczenia. Sprawdź, na czym polega badanie, w jakich przypadkach jest zalecane i jak się do niego przygotować.

W skrócie:

Na czym polega badanie rezonansu magnetycznego?

Rezonans magnetyczny wykorzystuje silne pole magnetyczne i fale radiowe do tworzenia szczegółowych obrazów wnętrza ciała. W odróżnieniu od tomografii komputerowej MRI nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego, co czyni go bezpieczniejszym dla pacjentów, w tym także w badaniach wielokrotnych.

Podczas badania pacjent leży nieruchomo na specjalnym stole, który wsuwany jest do tunelu aparatu. Czas trwania procedury zależy od badanej okolicy – zwykle wynosi od 20 do 60 minut. W niektórych przypadkach stosuje się środek kontrastowy podawany dożylnie, aby lepiej uwidocznić określone struktury lub zmiany chorobowe.

Wskazania do rezonansu magnetycznego w ortopedii

W ortopedii rezonans magnetyczny pozwala na szczegółową ocenę:

stawów (kolan, barków, bioder, skokowych),
chrząstek, więzadeł i ścięgien,
mięśni i ich przyczepów,
szpiku kostnego.

Badanie jest szczególnie przydatne w diagnostyce:

uszkodzeń więzadeł (np. ACL w kolanie),
urazów łąkotek,
naderwań i stanów zapalnych mięśni,
wczesnych zmian zwyrodnieniowych,
guzów kości i tkanek miękkich.

Dzięki MRI możliwe jest precyzyjne określenie zakresu urazu, co ułatwia wybór odpowiedniej metody leczenia – zachowawczej lub operacyjnej.

Zastosowanie rezonansu magnetycznego w neurologii

W neurologii MRI jest niezastąpiony w ocenie mózgu, rdzenia kręgowego oraz nerwów obwodowych. Pozwala m.in. na:

wykrywanie guzów mózgu i rdzenia kręgowego,
diagnostykę stwardnienia rozsianego,
ocenę zmian niedokrwiennych i krwotocznych po udarze,
wykrywanie przepuklin krążków międzykręgowych (dyskopatii),
badanie nerwów w przypadkach neuropatii.

MRI umożliwia ocenę nawet niewielkich zmian, które mogą umknąć w innych badaniach obrazowych. Dzięki temu lekarze mogą wdrożyć leczenie na wczesnym etapie choroby.

Jak przygotować się do badania MRI?

Przygotowanie do rezonansu jest stosunkowo proste, ale wymaga kilku istotnych kroków:

poinformowania lekarza o wszelkich implantach, rozrusznikach serca, protezach czy metalowych elementach w ciele – niektóre z nich mogą uniemożliwić wykonanie badania,
w przypadku badania z kontrastem – wykonania badań krwi oceniających funkcję nerek,
unikania noszenia biżuterii, zegarków i ubrań z metalowymi elementami,
w dniu badania spożywania lekkostrawnych posiłków i picia wody (chyba że lekarz zaleci inaczej).

W ośrodkach dysponujących nowoczesnym sprzętem, takich jak Szpital Carolina, badanie wykonywane jest w komfortowych warunkach, z możliwością rozmowy z technikiem przez cały czas trwania procedury. Zobacz: http://carolina.pl/centrum-diagnostyczne/rezonans-magentyczny/.

Czy rezonans magnetyczny jest bezpieczny dla każdego pacjenta?

MRI jest badaniem bezpiecznym, ponieważ nie wykorzystuje promieniowania jonizującego. Istnieją jednak przeciwwskazania, takie jak:

obecność niektórych implantów metalowych lub elektronicznych,
wszczepiony rozrusznik serca niewspółpracujący z MRI,
metalowe odłamki w ciele (szczególnie w gałkach ocznych),
ciężka klaustrofobia (choć w takich przypadkach możliwe jest wykonanie badania w tzw. otwartym rezonansie).

Badanie można wykonywać u dzieci i kobiet w ciąży (po I trymestrze), o ile nie ma przeciwwskazań medycznych. W przypadku stosowania kontrastu zaleca się ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek.